Bugün 25 Şubat 2022 Cuma. Rusya'nın Ukrayna'ya resmi olarak savaş ilan edişinin 2. günü. Tarih kitapları bu günleri kan ve savaş ile anacak. Ne yazık… oysa barış dururken.
İnternette savaş ile ilgili o kadar korkutucu resimler var ki. Gerçekten insanın içi parçalanıyor. Tabi çok dikkatli olmak gerek. Bu yazı için internette görsel araştırırken fark ettim ki, paylaşılan korkutucu resimlerin çoğu alakasız zamanlarda, alakasız yerlerde çekilmiş fotoğraflar. Bu savaş güllük gülistanlık gidiyor demek değil tabi ki. Ancak sahte paylaşımlara gerçekten dikkatli olmamız gerek.
2018 yılında yapılan bir araştırmaya göre, Türkiye %49 ile sahte habere en çok maruz kalan ülke. Bu konuda daha önce yazdığım teyit.org blog yazımı kontrol edebilir ve gerektiğinde haberlerin doğruluğunu sorgulayabilirsiniz.
Farkındalık bölümünü bitirdiğimize göre size sormak istiyorum. Gerçekten şimdi durun ve 10 saniyeliğine düşünün! “Savaş ne kazandırır?”…
Toprak mı? Yer altı zenginlikleri mi? Güç gösterisi mi? Bölgeye adalet getirmek için mi? Bunlar benim zayıf tarih bilgimle aklıma gelen eski sebepler. Fakat bunların hiç biri günümüzde geçerli değil. İnsanlar 7.75 milyar nüfusa rağmen topraklarına sığıyorlar. Ekip biçmek için var olan alanlar kullanılmıyor bile. Yer altı zenginlikleri eskisi kadar değerli değil. Artık bilgi, teknoloji değerli. Güç gösterisi yapmak için birilerini ezmeye gerek kalmadığını anlayacak kadar gelişemedik mi? Adaletin hiç bir koşulda savaşla gelmeyeceğini görmüyor mu bu insanlar? Gerçekten bunları düşündükçe, naçizane bildiklerimle, anlayamıyorum. Devletleri yönetenler, siyasetçiler, ordu mensupları bunları benden çok daha iyi görmesi gerekmez mi? Ben gerçekten neyi kaçırıyorum?
Çok soru sordum biliyorum. Ama gerçekten savaşı anlamlandıramıyorum. Dünya 7.75 milyar insan dedik. Bugünün (25.02.2022) rakamı bu. Eminim bu insanların da %80'i savaşı anlamlandıramıyor. Peki hala neden savaşıyoruz?
İzlediğim bir diziden aklımda kalan bir bölümle yazımı tamamlamak istiyorum. "Babylon 5" diye bir bilim kurgu dizisi var. Bu pandemi döneminde izleme şansım oldu. (Merak edenler için iMDB TV'de reklamlarla ücretsiz olarak izlenebiliyor.) 1990'ların ortalarında çekilmiş ve 2250'lerin sonunda yaşanan olayları anlatıyor. Bir bölümde Michael Garibaldi (Jerry Doyle) savaşın neden hala bu kadar yaygın olduğu konusunda görüş bildiriyor. Tam cümleler aklımda olmasa da
“Tarih dönemeçleri neden barışlarla değil de savaşlarla yazılır hiç düşündün mü? Çünkü insanlar içten içe savaşın heyecanını istiyorlar. Bu çok iç güdüsel bir heyecan arayışı.”
Belki yazarken anlamını yitiriyor sözcükler. Ancak oyuncunun yeteneği, mimik ve jestleri ile bu söylediğine inanışı, gerçekten insanlık için kan dondurucu bir varlık gibi hissettiriyor. İçiniz titriyor.
Umarım insanlığın bu kan dondurucu iç güdülerinden sıyrılabildiği bir zamandayızdır, ya da zamana ermemiz ümidiyle diyelim. Ne kadar istemesem de, bu iç güdünün varlığını inkar edemiyorum.
Her zaman olduğu gibi. Farkına var, dengeyi bul ve değer üret…